Ο Τσάρλι Τσάπλιν και 6 άλλοι καλλιτέχνες που μπήκαν στη μαύρη λίστα στο Χόλιγουντ κατά τη διάρκεια του κόκκινου τρόμου

«Είσαι τώρα ή υπήρξες ποτέ μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος;» ήταν η ερώτηση των 64.000 δολαρίων που έθεσε η διαβόητη Επιτροπή Αντιαμερικανικών Δραστηριοτήτων της Βουλής των Αντιπροσώπων (HUAC) στη Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ.

Μεταξύ του τέλους της δεκαετίας του 1940 και του 1950, ο Δεύτερος Κόκκινος Τρόμος ήταν μια εποχή που χαρακτηρίστηκε από μεγάλο φόβο ότι ο κομμουνισμός βρισκόταν σε άνοδο στην Αμερική. Με επικεφαλής τον Ρεπουμπλικανό γερουσιαστή Τζόζεφ ΜακΚάρθι , κυβερνητικοί αξιωματούχοι κατηγόρησαν εκατοντάδες Αμερικανούς ότι είναι μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος ή ότι συμπαθούσαν την υπόθεση. Οι περισσότεροι από τους κατηγορούμενους για προδοσία ή/και ανατροπή ήταν εργαζόμενοι σε συνδικάτα, κρατικοί υπάλληλοι, εξέχοντες διανοούμενοι και καλλιτέχνες του Χόλιγουντ.

Μεταξύ αυτών της τελευταίας κατηγορίας, εδώ είναι μερικά από τα διάσημα πρόσωπα που μπήκαν στη μαύρη λίστα στο Χόλιγουντ και κατασκοπεύτηκαν κατά τη διάρκεια της εποχής του Ψυχρού Πολέμου του Μακαρθισμού:

Τσάρλι Τσάπλιν

Το FBI αναφέρθηκε Τσάρλι Τσάπλιν ως «μποσεβίκος του σαλονιού», πιστεύοντας ότι είναι συμπαθής των κομμουνιστών και ως πιθανός κίνδυνος για την ασφάλεια της χώρας. Αν και ο Τσάπλιν αρνήθηκε ότι ήταν κομμουνιστής, ο διευθυντής του FBI J. Edgar Hoover ήταν αποφασισμένος να απελάσει τον ηθοποιό και συνεργάστηκε με τις υπηρεσίες μετανάστευσης για να τον αποτρέψει από το να επανέλθει στις Ηνωμένες Πολιτείες αφού πέταξε στο Λονδίνο για να προωθήσει μια από τις ταινίες του.

Ο Χούβερ είχε ακόμη και την MI5 κατάσκοπο του Τσάπλιν, αλλά τελικά, το ξένο πρακτορείο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν υπήρχε κίνδυνος για την ασφάλεια και αντίθετα, πίστευε ότι ήταν απλώς ένας αριστερός προοδευτικός.

Ωστόσο, ο Τσάπλιν είχε απαγορευτεί από τις ΗΠΑ Αντί να πολεμήσει για να ξαναμπεί στη χώρα, ο Τσάπλιν αποφάσισε να κάνει το σπίτι του στην Ελβετία και δημοσίευσε μια δήλωση σχετικά με την εμπειρία του:

«...Από το τέλος του τελευταίου παγκοσμίου πολέμου, έχω γίνει αντικείμενο ψεμάτων και προπαγάνδας από ισχυρές αντιδραστικές ομάδες που, με την επιρροή τους και με τη βοήθεια του κίτρινου Τύπου της Αμερικής, έχουν δημιουργήσει μια νοσηρή ατμόσφαιρα στην οποία φιλελεύθεροι άτομα μπορούν να ξεχωρίσουν και να διώκονται. Κάτω από αυτές τις συνθήκες θεωρώ ότι είναι ουσιαστικά αδύνατο να συνεχίσω τη δουλειά μου στον κινηματογράφο και ως εκ τούτου έχω εγκαταλείψει τη διαμονή μου στις Ηνωμένες Πολιτείες».

Λάνγκστον Χιουζ

Ποιητής της Αναγέννησης του Χάρλεμ Λάνγκστον Χιουζ ήταν γνωστός για την υποστήριξή του στις κομμουνιστικές ομάδες στις ΗΠΑ και μάλιστα κάποια στιγμή ταξίδεψε στη Σοβιετική Ένωση για να κάνει μια ταινία, αλλά πάντα αρνιόταν ότι ήταν μέλος.

Μαζί με τη συγγένειά του για τις μαρξιστικές ιδέες, οι αριστερές απόψεις του Χιουζ αντικατοπτρίστηκαν σε κάποια από την ποίησή του, την οποία δημοσίευαν συχνά οι κομμουνιστικές εφημερίδες στις ΗΠΑ. Για όλους αυτούς τους λόγους, το Κογκρέσο τον ώθησε να καταθέσει.

Όταν ρωτήθηκε γιατί δεν έγινε ποτέ μέλος του Κοινοτικού Κόμματος, ο Χιουζ έγραψε, «βασίστηκε στην αυστηρή πειθαρχία και στην αποδοχή οδηγιών που εγώ, ως συγγραφέας, δεν ήθελα να δεχτώ».

Το 1953, κατά τη διάρκεια της δημόσιας κατάθεσής του ενώπιον του McCarthy και της επιτροπής HUAC, πρόσθεσε επίσης: «Δεν διάβασα ποτέ τα θεωρητικά βιβλία του σοσιαλισμού ή του κομμουνισμού ή των Δημοκρατικών ή Ρεπουμπλικανικών κομμάτων για αυτό το θέμα, και έτσι το ενδιαφέρον μου για οτιδήποτε μπορεί να θεωρηθεί πολιτικό έχει Υπήρξα μη θεωρητικός, μη θρησκευτικός και σε μεγάλο βαθμό συναισθηματικός και γεννήθηκε από τη δική μου ανάγκη να βρω κάποιον τρόπο να σκεφτώ όλο αυτό το πρόβλημα του εαυτού μου».

Αφού κατέθεσε ενώπιον του Κογκρέσου, ο Χιουζ απομακρύνθηκε από τις σχέσεις του με τον κομμουνισμό και έγινε λιγότερο πολιτικός στην ποίησή του.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ: Ο αντίκτυπος του Λάνγκστον Χιουζ στην Αναγέννηση του Χάρλεμ

Όρσον Γουέλς

Ως σκηνοθέτης, ηθοποιός και συγγραφέας Όρσον Γουέλς βρισκόταν στο απόγειο της επαγγελματικής του καριέρας όταν η κυβέρνηση των ΗΠΑ άρχισε να τον ερευνά ως πιθανό κλειστό κομμουνιστή. Η ταινία του του 1941 Πολίτης Κέιν , του οποίου ο κύριος χαρακτήρας ξεκινά ως ιδεαλιστής κοινωνικός υπηρέτης και εξελίσσεται σε έναν πεινασμένο για εξουσία χειραγωγό καπιταλιστή, θεωρήθηκε απόδειξη από το FBI ότι η ταινία δεν ήταν παρά μια συκοφαντική εκστρατεία που ενορχηστρώθηκε από το Κοινοτικό Κόμμα. Θεωρήθηκε τέτοια απειλή που η κυβέρνηση τον είχε σε λίστα με άτομα που έπρεπε να συλληφθούν σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης.

Γνωρίζοντας ότι ήταν στόχος του FBI, ο Welles άφησε τις Ηνωμένες Πολιτείες το 1948 και μετακόμισε στην Ευρώπη, όπου έζησε για τα επόμενα οκτώ χρόνια. Μια δεκαετία αργότερα, βρήκε τον τρόπο του να εκφράσει την αποστροφή του για το Red Scare μέσα από το φιλμ νουάρ Άγγιγμα του Κακού , το οποίο απεικόνιζε στραβές αρχές επιβολής του νόμου που επέλεξαν να κάνουν κατάχρηση της εξουσίας τους επιδιώκοντας κυνήγι μαγισσών αντί να προστατεύουν τους συμπολίτες τους.

Leonard Bernstein

«Δεν είμαι ούτε τώρα ούτε σε καμία στιγμή υπήρξα ποτέ μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος», έτσι ορκίστηκε ο διάσημος συνθέτης-μαέστρος Λέοναρντ Μπερνστάιν σε ένορκη κατάθεση. Ωστόσο, το FBI ήταν πεπεισμένο ότι ήταν ένας επικίνδυνος πολιτικός ανατρεπτικός και τον κατασκόπευε για τις επόμενες τρεις δεκαετίες, φέρνοντάς τον ακόμη και στη μαύρη λίστα στο CBS και αρνήθηκε το αίτημά του να ανανεώσει το διαβατήριό του.

Έχοντας υποστηρίξει τους διαδηλωτές του Βιετνάμ και τις δραστηριότητες των Μαύρων Πάνθηρων, ο Μπερνστάιν βρισκόταν υπό το άγρυπνο βλέμμα του Χούβερ, ο οποίος ήταν αποφασισμένος να καταστρέψει τη φήμη του, ειδικά επειδή υποστήριξε τους Πάνθηρες. Όπως πολλές άλλες εξέχουσες προσωπικότητες της βιομηχανίας του θεάματος, ο Bernstein αναφέρθηκε στην αντικομμουνιστική δεξιά δημοσίευση, το Κόκκινα κανάλια .

Λένα Χορν

Παρά το ταλέντο, την ομορφιά και τη φήμη της στο Χόλιγουντ, τραγουδίστρια και ηθοποιός Λένα Χορν δεν ήταν ξένος στον ρατσισμό και τις διακρίσεις. Η εμπειρία της την ενέπνευσε να γίνει πολιτικά ενεργή και πολλές από τις οργανώσεις στις οποίες συμμετείχε έτυχε να περιλαμβάνουν μέλη που ήταν ριζοσπαστικοί αριστεροί και κομμουνιστές.

Το FBI το ειδοποίησε και την έβαλε στη μαύρη λίστα από το Χόλιγουντ, αναγκάζοντάς την να περάσει αρκετά χρόνια σε περιοδείες ως τραγουδίστρια σε νυχτερινά κέντρα για να βγάλει τα προς το ζην. Αποφασισμένη να επαναφέρει τη ζωή και την καριέρα της σε τροχιά, η Χορν αρνήθηκε δημόσια ότι ήταν συνδεδεμένη με το Κομμουνιστικό Κόμμα και έγραψε μια σειρά επιστολών σε σημαντικά άτομα στο Χόλιγουντ καταγγέλλοντας την ιδεολογία του. Τελικά, μπόρεσε να επιστρέψει στον κινηματογράφο και την τηλεόραση και έκανε επίσης δίσκους επιτυχίας. Ωστόσο, το γούστο της για την πολιτική δεν πτοήθηκε τόσο εύκολα. Όταν εμφανίστηκε το Κίνημα Πολιτικών Δικαιωμάτων της δεκαετίας του 1960, ο Χορν ήταν εξέχων υποστηρικτής της υπόθεσης.

Dalton Trumbo

Σεναριογράφος Ντάλτον Τράμπο έγραψε τις βραβευμένες με Όσκαρ ταινίες Οπλο Τρελός (1950), Ρωμαϊκές διακοπές (1953) και Ο ΓΕΝΝΑΙΟΣ (1956), ωστόσο δεν μπόρεσε να λάβει πίστωση λόγω της κατάστασής του στη μαύρη λίστα. Αντίθετα, έπρεπε να πουλήσει τα σενάρια του με διάφορα ψευδώνυμα.

Αλλά σε αντίθεση με πολλούς από τους συναδέλφους του στο Χόλιγουντ, ο Τράμπο ήταν κάποτε μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος με κάρτες. Ωστόσο, όταν ερωτήθηκε από την Επιτροπή Αντιαμερικανικών Δραστηριοτήτων της Βουλής (HUAC) για τους πολιτικούς του δεσμούς, αρνήθηκε προκλητικά να απαντήσει στις ερωτήσεις τους και στη συνέχεια κρατήθηκε σε περιφρόνηση, ρίχτηκε σε ομοσπονδιακή φυλακή για ένα χρόνο και απαγορεύτηκε από τη βιομηχανία.

Μόλις το 1960 ολοκληρώθηκε η επίσημη επανείσοδος του Τράμπο στο Χόλιγουντ, και αυτό χάρη σε συναδέλφους όπως ο ηθοποιός Κερκ Ντάγκλας και ο σκηνοθέτης Otto Preminger που ήταν ανένδοτοι ότι έλαβε τα εύσημα για τη δουλειά του Σπάρτακος και Εξοδος πλήθους .

Ντόροθι Πάρκερ

Μια από τις πιο πνευματώδεις συγγραφείς της εποχής της, ακραίος ποιητής και κριτικός Ντόροθι Πάρκερ πήρε μια πραγματική γεύση ακτιβισμού όταν συνελήφθη σε μια πολιτική συγκέντρωση το 1927 υπέρ των Ιταλών αναρχικών Bartolomeo Vanzetti και Nicola Sacco, οι οποίοι δικάστηκαν και καταδικάστηκαν για φόνο με αμφίβολα στοιχεία.

Η σύλληψη της Πάρκερ την ενέπνευσε να συνεχίσει να αγωνίζεται για μια σειρά πολιτικών και ακτιβιστικών σκοπών, συμπεριλαμβανομένου του Σωματείου Σεναριογράφων και της Αντιναζιστικής Λίγκας, που θεωρήθηκαν «κομμουνιστικά μέτωπα» από το FBI. Αν και η Πάρκερ δεν ήταν ποτέ μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος, ήταν γνωστό ότι συμπαθούσε την ιδεολογία του και δεν είχε κανένα ενδοιασμό να συναναστραφεί με τοπικές οργανώσεις.

Όταν ο Μακαρθισμός ήταν σε πλήρη ισχύ, η Πάρκερ ήταν στην κορυφή της συγγραφικής της καριέρας. Με το όνομά της στη μαύρη λίστα, μπορούσε ακόμα να βρει δουλειά, αλλά ένιωθε ότι οι υπηρεσίες της δεν είχαν μεγάλη ζήτηση.

Όταν οι πράκτορες του FBI ήρθαν στο σπίτι της και ρώτησαν αν υπονόμευε την κυβέρνηση, εκείνη απάντησε αμέσως: «Άκου, δεν μπορώ καν να πείσω τον σκύλο μου να μείνει κάτω. Σας μοιάζω με κάποιον που θα μπορούσε να ανατρέψει την κυβέρνηση;».

Η Πάρκερ ήταν στα 60 της όταν το FBI αποφάσισε τελικά ότι δεν αποτελούσε πιθανή απειλή για την εθνική ασφάλεια.